Yanlış anlaşılmasın, ilkokuldaki ara tatillerdeki "arhadaşlarımı ösledim, ötmenimi ösledim" tipinde bir yakarış değil bu, çünkü özlediğim şeyler canlı değil.
İnsan neleri özler ? Birşeyi kaybedince özler, daha önce sık sık sahip olabildiği bu yüzden o zamanlar değerini kavrayamadığı ama hasret kaldıkça köpek gibi ihtiyaç duyduğu şeyleri özler. sanırım ikinci gruba dahilim. Okulumun ilk 3 yılı bomboş geçti, çünkü sadece okul vardı ve kafama aptal bir şekilde "okul bitse de kurtulsak" düşüncesi hakimdi. Şu son 6 ay anladım ki okulu bitirnce ne bok yiyeceğimi bile bilmiyorum. Okuldaki rahatlığı, ortamdaki içtenliği, istediğimi yapabilmeyi bir daha nerelerde gerçekleştirebileceğim. Memur gibi 9-18 çalışmaktan başka bir bok olmayacak ileride. Bu yüzden artık okulum hiç bitmesin istiyorum, hayata atılmak, o aptal düzenin bir dişlisi olmak istemiyorum. sabahın köründe kalkıp otobüs/vapur/tramvay yapmaya bile razıyım.
2 yıl önce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder